"Запрашаем на вячоркі".
Восеньскія вячоркі ў Беларусі пачыналіся пасля заканчэння восеньскіх палявых работ. Вячоркі маглі быць святочнымі і працоўнымі. На працоўных вячорках дзяўчаты пралі, вязалі, шылі, распавядалі казкі і розныя чароўныя гісторыі, спявалі песні.
Святочныя вячоркі былі шматлюднымі, і, як правіла, на іх амаль ніколі не працавалі, а толькі спявалі, скакалі і гулялі ў гульні. І вядома, ніякія вячоркі не праводзіліся без пачастункаў.
Вось і на нашых вячорках маленькія беларсачкі і беларусы сыпалі прыказкамі ды прымаўкамі, жартамі ды пацешкамі. Пад беларускую народную музыку танчылі і гулялі.
Правядзенне фальклорнай забавы дазволіла выклікаць у дзяцей цікавасць і шаноўныя адносіны да мінулага нашых продкаў, да традыцый нашай краіны; прывіць любоў да беларускага фальклору, беларускай мовы як асноўнага элемента нацыянальнай культуры;
праявіць творчыя здольнасці.